Verdriet.. Stromende tranen.. boosheid.. Waarom doen mijn oren het nu niet… Vandaag is het niet de beste dag van mijn dochter….. Nog vol verhalen en prikkels van het weekend.. na een aantal weekje wachten, was het afgelopen zondag eindelijk zover, ze mocht meespelen in een voorstelling van sprookjesboom musical. Helemaal geweldig en helemaal haar ding. Zingen, dansen en acteren, haar passie en dan ook nog eens in een sprookjesthema.. Ze straalde ! Vandaag mocht ze op school alles vertellen, foto’s en een filmpje laten zien, dus stuiterend ging ze naar school… Te stuiterend… Want ook op positieve dingen zit duidelijk geen rem, de gedachten blijven door haar hoofd heen schieten. Ze wil zo graag iedereen het naar de zin maken, ze wil zo graag haar best doen voor de juf.. Maar op deze momenten wint heel duidelijk de passie, en is de concentratie nog minder dan normaal. Ook de zwemles was duidelijk onbegonnen werk, waar je eerst zelf denkt, kom let nu eens op, friemel nu niet zo zo overal aan, doe nu even je best.. Maar al snel zie je dat zelf haar best doen gewoon onbegonnen werk is, als ze uiteindelijk letterlijk een paal in het zwembad staat te likken, valt mijn frustratie over het niet opletten weg… Dit is duidelijk een zwaar overprikkeld meisje… ze zoekt extra externe prikkels op om maar rust te vinden.. Als we er even later over praten wat er nu mis is komen de tranen.. ze wil zo graag luisteren, ze wil zo graag haar best doen.. “Maar mama, mijn oren doen het dan niet, ik hoor het wel, maar ze luisteren niet…” Ik geef haar een dikke knuffel.. “Morgen starten we gewoon weer opnieuw, gaan we gewoon weer kijken of het dan beter lukt…”. Van binnen weet ik dat het loze woorden zullen zijn.. Want morgen middag heeft ze een kinderfeestje, en dan gaat de middag dus anders, wat weer onrust geeft. Ze vind alles leuk en alles geweldig…ze probeert zich overal op aan te passen, zoals alleen zij het lijkt te kunnen… Ondertussen wordt het in haar hoofd drukker en drukker… Mijn lieve meisje kon ik je maar wat rust geven, kon ik er maar de vinger op leggen wat het allemaal is.. ADHD ja dat zit er duidelijk in, maar het plaatje voelt nog niet compleet… Mijn mooie creatieve, lieve meisje, mijn hele speciale persoonlijkheidje, het woord uniek lijkt ze uitgevonden te hebben…Soms is de wereld niet groot genoeg voor je, maar soms is de wereld veel te groot.
