Als de wereld maar door draait en draait en je vanaf je eigen veilige plekje toekijkt maar het gaat gewoon te snel. Het is te beangstigend.
Als je naar je leeftijdsgenoten kijkt en het is net alsof je van een andere planeet komt.. Je begrijpt hen niet en zij jou niet.
Als je thuis zit en de vrienden die je hebt wel naar school of een ander passend plekje gaan. Maar jouw vervoer nog niet rond is en je dus nog thuis zit…
Het is soms toekijken terwijl alles doorgaat. Je lijkt in een vergeten hoekje van de wereld te staan….vergeten.. eenzaam..
Wat is het dan fijn om even te voelen dat je erbij hoort. Even te voelen dat je voor een ander ook belangrijk bent. Even te voelen dat je niet alleen bent.
Met een klein gebaar van iemand. Een onverwacht contact met een leeftijdgenoot over iets wat je beide geweldig vind. Of een dagje je even heel speciaal voelen..
Dit weekend na een week waarin ik merkte dat dat vergeten hoekje de overhand nam was daar een zo mooi passend kadootje van iemand. Een nieuw leeftijdgenootjes waarmee onverwacht een intresse werd gedeeld. En een onverwacht uitje van fonds kind & handicap
