Het blijft een puzzel. Geen pijnstilling willen, terwijl je wel echt pijn hebt.. Maar in je eigen bubbel kruipen lijkt beter te helpen. Gister brak mijn dochter haar pols tijdsen schaatsen met school. Met mooi rood gips en een sling verliet ze het ziekenhuis, in haar armen haar roodkapje knuffel met een roodverbandje en ook een echte sling om haar arm. De pujn die duidelijk aanwezig is probeert ze keihard te negeren, paracetemol wil ze niet. Maar ondertussen is er die focus op haar kerstjurk, want past die nog wel over haar arm heen. Alle focus op die jurk, want aan haar arm denken dat wil ze niet. Naar de arm van roodkapje mag je kijken, die ziet er toch hetzelfde uit als haar arm, dus als je het wil zien kijk je daar maar naar. Het feit dat het gips er ook weer af moet geeft nu al enorme stress, ze houdt het liever om haar arm dan dat ze naar die stomme gipskamer terug moet. Gelukkig hebben we ruim 2 weken om dat voor te bereiden.
Een pyama die niet over het gips past zorgt voor een paniekaanval.. ze stuitert rond om maar niet eraan te denken, zodat ze daarna uitgeput in slaap valt. Geschrokken wakker worden want haar arm ligt niet netjes omhoog zoals ze in slaap is gevallen.
Plannen die we moeten wijzigen, want koekjebakken lukt nu niet, dus paniek. Een dagje spoorwegmuseum geen optie want daar ligt een schaatsbaan.
En dan ineens het zinnetje, maar mama het lag niet aan het liedje van Anastasia hoor, die reclame was er telkens op de schaatsbaan. Op dit moment haar favoriete musical. “Ik viel niet tijdens die reclame hoor”. Bang dat ze negatieve gevoelens aan de musical verbind. Ik stel haar gerust, kalmeer haar. Want nee kom niet aan musicals want dat is de manier van ontprikkelen, de ultieme manier om te ontspannen.
Haar gedachten draaien overuren, haar eigen bubbel trekt ze op.. vooral niet te veel vragen. Over elke zin en vraag denk ik wel 3 keer na om te zorgen dat ik geen extra prikkel, angst of onrust breng..
Ondertussen loopt haar broer onrustig door het huis.. “het lag niet aan mij toch mama?”, ” maar ze was net trots dat ze kon schaatsen en nu?”.
Dochter haar vakantie begon een paar uurtjes eerder, en ook mijn zoon start zijn vakantie een dagje eerder. Vandaag geen zorgboerderij, maar gewoon rust…
Alsof de prikkels van de feestdagen nog niet voldoende waren..
