Het passend onderwijs staat weer even in de schijnwerpers. Aanpassingen worden gedaan. Eindelijk bedenken ze dat ouders en leerlingen zelf misschien toch ook wel een mening kunnen hebben die belangrijk kan zijn in het passend onderwijs. Dat thuisonderwijs, welliswaar tijdelijk als overbrugging misschien wel mogelijk is en dat er zeker echt iets moet veranderen aan de situatie nu. Voor mijn zoon komt alles een beetje veel te laat, en ook bij mijn dochter is een schooltrauma helaas al aanwezig. De woorden inclusie in het onderwijs geven mij wel de kriebels. Want hoewel je je kind het liefst lekker dichtbij op school wil hebben, ontbreekt er nog zoveel kennis in het regulier onderwijs. Maar niet alleen kennis ontbreekt. Want hoe ga je een klas van 30 leerlingen prikkel arm maken? Hoe blijf je aandacht voor een kind hebben als er van die 30 kinderen minimaal 5 extra zorg/aandacht/aanpassingen nodig hebben. En dan is 5 nog licht ingeschat.
Het speciaal onderwijs wordt nog steeds als ondergeschoven kindje behandeld. Het taboe blijft groot, want we willen met alle macht voorkomen dat een kind op speciaal onderwijs terecht komt. De leerkrachten die met een basisschool cao voor een middelbare schoolklas staat vol met zorgleerlingen wordt zwaar ondergewaardeerd. En waarom?
Binnen het speciaal onderwijs zijn verschillende stromingen. En dat een kind met een visuele beperking, een auditieve beperking of een lichamelijke beperking naar speciaal onderwijs gaat kunnen mensen nog zonder taboe bekijken. Maar dat cluster 4 onderwijs… daar lopen vast alleen maar geheel.losgeslagen kinderen rond, of kinderen die totaal niet functioneren, compleet vastzitten in eigen wereld en daardoor vast niet aan leren toekomen. Daar wil je je kind echt niet hebben… toch? Nou ik wilde mijn kind daar wel graag hebben toen ik mijn 6 jarige zag verdrinken in die reguliere klas met maar 22 leerlingen. Ik vroeg na een paar maanden groep 3 of speciaal onderwijs niet passend zou zijn. Tot mijn verbazing kreeg ik te horen hij is daar te slim voor… Dit was het punt waar men wel naar ouders en kind had moeten luisteren. Van een leergierig vrolijk mannetje veranderde hij in een mannetje dat eigenlijk niet meer wilde leven.. Dit ging in kleine stapjes, begint met zich aanpassen aan de klas. Waar hij thuis de kinder encyclopedie las, deed hij op school het minimale wat de juf vroeg. Meer vroeg ze toch niet. Thuis ontplofte steeds vaker de bom. Langzaam hield hij het aanpassen steeds minder vol, tot hij uiteindelijk een stoel oppakte en wilde gooien…. Misschien was het toch beter dat we met spoed naar speciaal onderwijs zochten. Mijn zachtaardige knulletje was helaas ondertussen zo beschadigd dat hij het daar ook niet redde… halverwege groep 8 was het helemaal klaar, en was school geen optie meer. Beschadigd door ons onderwijssysteem. En dusdanig dat alle.liefde, het veilige klimaat en engelengeduld van het speciaal onderwijs te laat kwam..
Voor hem zijn nieuwe ontwikkelingen in het passend onderwijs te laat. Ook mijn dochter zal niet terug keren in het regulier, de brugklas van een geweldige vso school.is voor haar het passende plekje. Zicht op wat ze nodig heeft, aanpassingen die op het regulier waarschijnlijk geen optie zijn, en dan laten we nog buiten beschouwing hoe medeleerlingen in het regulier een wisselwerking op haar zouden hebben.
Als we nu naast de nieuwe richtlijnen voor het passend onderwijs dus ook nog even aandacht geven aan het speciaal onderwijs, zodat de leerlingen binnen het speciaal onderwijs dezelfde kansen krijgen als elke kind in Nederland. Pas dan bieden we echt passend onderwijs! 
