Als soort van overlevingsmechanisme neemt mijn dochter een rol aan waarmee ze zich staande kan houden in de maatschappij.. ze verandert dan geheel in deze persoon of soms een dier. Van roodkapje ( en dus een periode alleen maar rode jurkjes aan willen) tot aan een beertje. Ze kan alles een stukje beter aan als ze niet zichzelf hier te zijn. We proberen hierin een weg te zoeken Tot aan het geheel veranderen in het personage en jezelf compleet verliezen en het veilig gevoel dat het geeft zonder jezelf te verliezen. Op school zet ze dus ook liever de naam van het personage op de toets dan haar eigen naam. Het blijft lastig hier een middenweg in te vinden. Al levert het ook weleens leuke momenten op… Ze begon een tijdje geleden over Winnie the pooh… steeds vaker ging het hierover tot ze zelf ineens Winnie was… gelukkig mag ik mee in haar wereldje en zelfs zelf kiezen wie ik ben.. erg fijn… Winnie the pooh eet echter honing.. iets dat zij nooit echt durfde te proeven….. tot net… “mama dat is echt niet lekker….” Gelukkig is fantasie een stuk sterker en kan je dat buigen… en houdt deze Winnie gewoon niet van honing… Waar haar fantasie grenzeloos lijkt zit er wel degelijk een grens aan want het zijn allemaal al bestaande personages en zelf een persoon ontwikkelen lukt haar niet….Terwijl haar leeftijdsgenoten richting pubertijd, jongens en make up schuifelen geniet ik van mijn eigen Winnie die ik overigens nog steeds gewoon bij haar eigen naam noem zodat ze wel herinnert blijft worden aan wie ze is en dat ze is zoals ze is en dat dat goed is! 
