Soms komen de beste complimenten uit onverwachte hoek… zo ook vandaag.
Voor het eerst de kinderen meegenomen naar een sushi restaurant, op voorhand onzekerheid, omdat er aangaf dit toch wle moeilijk te vinden. Maar daar aangekomen koos hij voor sushi (wel veilig zonder vis). Een enrome overwinning ookal was het niet zijn ding, hij heeft het geprobeerd. Zo’n overwinning alleen is al genoeg voor de hele avond, maar bleek pas het begin.
Een dame van een tafeltje verderop kwam naar ons toe, begint met de woorden: “ik wilde toch even zeggen…” Als moeder van 2 kinderen die niet altijd even rustig zijn verwacht je dan iets heel anders dan wat volgde…. Ze bleek compleet onder de indruk van de kinderen, ondanks dat ze niet heel stil zaten, maar ze waren vrolijk en het was gewoon heel gezellig zo met zijn vieren.. En tja wanneer je het contact opent met Moyra is de rem ook totaal weg.. Moyra raakte aan de praat met de dame, welke een balletjuffrouw bleek (jaar geleden gestopt) er werden wat pasjes doorgenomen, foto’s laten zien en vooral gezellig gekletst. Uiteindelijk maakte zelfs Brennan vluchtig contact en accepteerde een compliment en bedankte daar zelfs voor.. Achteraf kreeg ik wederom een compliment en wenste ze me al het geluk toe, met een voetnoot erbij dat ik het goed deed, en dat ze ook het stukje ASS herkend had uit haar werk.
Een gebeurtenis als dit is goud waard, een onverwachte figuurlijke knuffel. Een vreemd iemand die je heel diep raakt. En waar ik hier normaal al van onder de indruk raak, raakte het me nu door omstandigheden nog veel dieper.. De woorden die ik nu tik geven maar half aan hoe ik me voel. Nog steeds onder de indruk.
