In de ontdekkings toch naar wie je bent, iets wat soms bij autisme nog meer lijkt te spelen als dat het bij een normale puber al doet, ga je vaak op zoek naar anderen waarmee je je identificeert. Wanneer je sociaal daarin minder handig bent is dat extra lastig. Waar we als kleine kinderen nog vooral kijken of jij speelt met auto’s, ik ook laten we samen spelen. Wordt dat steeds lastiger en gaan we onbewust op zoek naar mensen/vrienden bij wie we een stukje van onszelf herkennen. Die dezelfde interesses delen en die elkaar accepteren.Wanneer je in die zoektocht naar jezelf als puber eigenlijk weinig herkenning vind. Kan de wereld erg eenzaam zijn. De harde wereld van snelle pubers maakt het er niet makkelijk op. De wereld die je op tv voorbij ziet komen doet het allemaal makkelijk overkomen wat voor extra onzekerheid zorgt. Een spiraal van onzekerheid, zoeken naar wie je bent, en wat je graag zou willen… Ga er maar aan staan.. Hoe mooi is het dan dat er, soms met een beetje hulp, contact kan ontstaan met iemand waarin je je wel kan herkennen. En juist om deze reden zaten er 2 jonge dames samen de panda beer, die zich speciaal voor hun in een uitermate puberpose bevond, te tekenen. Beide horen ze vooral dingen van elkaar en voor beide is het heel spannend, maar beide staan open voor contact. En kunnen ze van elkaar leren. Zittend tussen de panda’s en hun moeders, veilig voor al die andere mensen die het extra spannend maken zaten ze samen te tekenen. Herkennen ze eigenschappen van elkaar en kunnen ze leren van elkaar. Het begin van een vriendschap die hun vertrouwen geeft dat ze niet alleen zijn… 2 prachtige dames… We vonden het heel gezellig Thirza.
