Wat als alles te veel is. Als elke prikkel zo hard binnenkomt dat het over blijft stromen bij de minste prikkel. Vooral prikkels veroorzaakt door anderen is te veel. Werken op school lukt helemaal niet op het moment, je blokkeert volledig en het uit zich in totale controle willen hebben. Het “zelfbepalend gedrag”. Hoe daar een weg om heen te vinden. Om je een beetje tot rust te laten komen halen we het moeten een beetje weg, en heb je ven je werk thuis, en zodra iets tegenzit blokker je weer. Wat heb je het zwaar.. mijn hart breekt… Maar mijn hart breekt ook voor de mensen eromheen. Met name je zusje, want niets is zo onvoorspelbaar als zij.. Wat inhoudt dat als er iets gebeurt wat niet hoort, je inspringt de controle wil grijpen. Regels moeten strikt nageleefd worden, terwijl de regels waar je zelf tegen aanloopt hetgeen is waardoor je explodeert. Vandaag hikte je tegen het logeerweekend aan, maar die gaat toch gewoon door. vannacht was het 5 uur voor je de rust vond. Ik ben op, je zusje loopt op haar tenen en de sint stress (al valt het dit jaar door aanpassingen meer) dwaalt door het huis. Geniet van je weekend mijn lieve knul, blijf aangeven wat wel of niet lukt (al zien ze het gelukkig goed). Dan doen wij hier weer nieuwe energie op. En proberen we dinsdag opnieuw of er rust genoeg is om weer wat te kunnen op school… en ondertussen hangen we maandag weer aan de telefoon om te kijken of er echt niet op hele korte termijn een plekje is bij centrum autisme om te kijken hoe we je beter kunnen helpen.. Want dan maar liever dood willen zijn is voor mij echt geen optie!
