Moederdag
Aan alle moeders die alle onrust elke dag weer opvangen.
Aan alle moeders die (figuurlijk, maar soms ook letterlijk) de boksbal voor hun kind zijn.
Aan alle moeders die weten hoe het voelt als je kind een meltdown heeft.
Aan alle moeders die dagelijks bezig zijn met angsten in toom te houden.
Aan alle moeders die te horen krijgen dat een ander hun kind wel beter op kan voeden.
Aan alle moeders bij wie een knuffel van hun kind niet vanzelfsprekend is.
Aan alle moeders waarbij moederdag door alle spanning voelt als gewoon weer een dag overleven.
Je mag er zijn, jij bent de moeder die jouw kind nodig heeft. Jij bent de moeder die overeind blijft staan ookal is het nog zo zwaar. Jij bent de moeder die best eens boos mag zijn of gewoon even mag huilen omdat niets vanzelf gaat. Jij bent de moeder die het verschil maakt en toch weer de energie vind om terug te vechten. Jij bent de moeder die net zo speciaal is als je eigen kind. Jij bent de moeder van wie het kind de liefde soms om de meest onmogelijke manier toont, maar dat begrijpt.
Moeder zijn van een speciaal kind is niet altijd even makkelijk. Soms gewoon zwaar. Vaak cijfer je jezelf weg om er voor je kind te zijn. Moet je vaak een stukje gevoel uit zetten om je kind te kunnen bieden wat nodig is want emoties is voor sommige kinderen zo onbegrijpbaar. En juist op zo’n dag als moederdag bouwt de spanning zich op en heb je in plaats van een verwendag een dag vol overprikkeling, meltdowns en spanningen. Want autisme houdt niet rekening met moederdag maar is er dag in dag uit 24 uur per dag. Omdat je kind het misschien je niet kan zeggen zeg ik het voor hem of haar.
Ik ben trots op die moeder die daar staat en er is voor haar kind.
Ik ben trots op de moeder die elke keer weer vecht voor de zorg die haar kind nodig heeft.
Ik ben trots op de moeder die na een flinke meltdown uit het zicht van haar kind een traantje (of een heleboel tranen) weg veegt.
Ik ben trots op jouw!
