Terwijl Nederland massaal nog even snel de winkels in duikt of klaagt over de mondkapjes en onderdrukking, zie ik in huis hoe de onzekerheid ineens mijn zoon weer in zijn greep neemt. Want wat als we weer in lockdown gaan, wat gebeurt er als hij nu iets nodig heeft. Wat als…. wat als…. wat als hij straks weer gewoon 6 maanden helemaal thuis zit omdat de zorgboerderij te spannend wordt.
Terwijl mensen in een winkel vergeten dat ze afstand moeten houden of er gewoon geen zin in hebben, hun mondkapje niet gebruiken, zie ik de paniek bij mijn dochter toenemen. ‘Waarom houden ze zich niet aan de regels? Mama, wat gebeurt er als jij ziek wordt?’
Keer op keer brengt het nieuws onzekerheid, waarom zeggen de politici het zo onduidelijk? Waarom snappen mensen het niet? Waarom zijn regels volgen zo moeilijk? Hoofdjes draaoen overuren, nachten zijn onrustig en kort. Terug naar het normaal, nee liever niet want de afstand is zo fijn. Maar duidelijkheid is wat ze nodig hebben. En niet alleen zij. Zitten we te wachten op een lockdown , nee, maar dat geeft wel duidelijkheid en duidelijkheid geeft een veiliger.
Alleen wat nu als je mama jarig is en je kan geen cadeautje halen…Dan ben ik toch gewoon niet jarig, en wordt ik ook geen jaartje ouder… goede oplossing..
