Soms zijn hele kleine stapjes enorme overwinningen. Iets wat voor de 1 heel normaal is kan voor de ander een complete overwinning zijn. Deze week was er 1 van vele overwinningen. Na pas eindelijk vertrouwen te krijgen en een bekende hond te durven aairn, wist de vriendelijke grote lobbes van de foto haar te overtuigen dat hij echt echt echt geknuffeld moest worden door mijn dochter. Een enorme overwinningen. En zo volgde er nog een aantal deze week, de complimentjes erover waren nog lastig voor haar, maar zeer terecht.
Toch blijft het voor buitenstaanders soms onbegrijpbaar als ik zeg dat ik trots ben dat ze aan durfde te geven bij de juf dat ze buikpijn had. Zeker gezien ze, nadat ze opgehaald was, zich een stuk beter voelde. Nee dit was geen aanstellen, maar een overwinning dat ze het durfde te zeggen. Het blijft lastig uitleggen dat ik trots ben als mijn zoon uit zichzelf zonder aanmoediging en herinering zijn haar wast tijdens het douchen. Of als er spontaan een kopje thee klaar gezet wordt voor mij als ik zeg dat ik hoofdpijn hebt.
Hoe leg je uit dat die kleine stapjes, die vanzelfsprekende dingen niet voor iedereen klein of vanzelfspreken zijn. Hoe leg je uit dat autisme meer is dan wat men ziet. Want dat is het punt je ziet niets. Ja een slungelachtige puber die net als de meeste puber van gamen en zijn telefoon houdt, je ziet een meisje die stoer en zelfverzekerd overkomt, dus zo moeilijk is het toch niet om iets te vragen of aan te geven. Maar ik ben trots op elke stap die ze maken. En ik ben extra trots als ik mijn dochter hoor zeggen dat zij de enige is die macht over haar heeft niemand anders, behalve naar wie ze zelf kiest om te luisteren. Bij de meeste puber zal je even flink achter je oren krabbelen, want dat klinkt er losgeslagen. Maar wat ben ik trots want ze durft nu duidelijk die grens te benoemen, nog niet geheel uit te voeren maar wel te benoemen. Overigens vertelde ze wel nog even dat zij de enige is die macht over haar heeft, maar ze er wel voor koos om naar haar moeder te luisteren, want die vertrouwde ze…
