Het was weer hoognodig, continu haren voor zijn ogen vandaan vegen etc. maar wat het is weet ik niet, maar haar knippen vind hij alles behalve leuk.. De schreeuwende en krijsende drama’s zijn het niet meer en tegenwoordig hebben we 2 plekken waar hij zich vrijwillig laat knippen. De ene plek is de buurvrouw bij zijn vader en de andere is de Turkse kapper bij mijn ouders om de hoek. Omdat optie 1 weer even zou duren , voor optie 2 gekozen, gezien we toch bij opa en oma waren en wel even tijd hadden. De keuze was simpel, of opa pakte heggenschaar of hij ging mee…Hij koos duidelijk de kapper, want zou opa echt de heggenschaar pakken?? Vol goede moed naar de kapper, 2 heren (met niet al te veel haar op hun hoofd) voor hem, dus niet te lang wachttijd.. Tijdens het wachten merkte ik al de onrust toenemen, rustig zitten lukt duidelijk niet. En toen ook nog 3 motoragenten en een ambulance langs kwamen scheuren en 300 meter verderop stopte werd onrust nog groter.. vanaf die afstand zagen we na een korte tijd de ambulance rustig weg rijden dus het viel mee, geen enge dingen.. Wel de poging nu kan ik niet, nu moet ik naar huis, maar die kon ik verwonderlijk genoeg redelijk ombuigen..
Hij was aan de beurt, mocht gaan zitten, maar bij de 2 kapper in de zaak, en niet degene die hem normaal knipt.. maar deze vriendelijk man wachten geduldig tot Zoonlief goed zat. Uiteraard kwam uit Brennan geen woord meer, dus aangegeven, dat er flink stuk af mocht, maar wel beetje vlot kapsel en niets opgeschoren…
Op het moment dat de kapper met knippen begint, begint Brennan met een snel (voor buitenstaanders onsamenhangend) monoloog over verschillende soorten geweren, hoe je het verschil ziet en waarom etc.. De kapper kijkt me vragend aan en ik geef maar aan dat hij hem gewoon moet laten gaan. De onrust is groot, maar hij blijft gelukkig in zijn stoel zitten en laat het semi vrijwillig over zich heen komen.. een plukje haar wat af is geknipt houd hij stevig tussen zijn vingers geklemd alsof zijn leven ervan hangt, dit moet hij bewaren.. Het knippen duurt vrij lang, en de onrust zie ik toenemen, het monoloog is net zo abrupt gestopt als dat het begon en af en toe worden er wat onsamenhangende geluiden gemaakt en angst in zijn ogen is weer zichtbaar. De kappers bezoeken leken vooruit te gaan, maar op dit moment ben ik alleen nog maar aan het hopen dat de kapper opschiet en Brennan alsjeblieft blijft zitten. Hij houdt ondertussen mijn hand ook stevig vast… en dan ineens toch een kleine tondeuse want tja nekhaartjes en bij de oren kan helaas niet anders blijkt nu zijn haar een heel stuk korter is.. stevig houdt hij mijn ene hand vast en ik probeer met mijn andere hand zijn hoofd stil te houden, soms van plek wisselend met de kapper. die heel geduldig is en het aan mij overlaat om et zorgen dat Brennan zo stil mogelijk zit. de vragende ogen zeggen veel, maar kan op dit moment niet uitleggen dat het autisme is die dit veroorzaakt.. Omdat het keren hiervoor zo goed ging is dit even flink slikken, flink confronterend, het kleinste dingetje anders zorgt voor een hele grote stap terug, het is geen krijsen in de de stoel, maar aan de binnenkant van Brennan is hij wel weer op die plek. Ik slik mijn tranen weg.. niet omdat ik moeite moet doen, of omdat de kapper zo vragend kijkt, maar om de angst van mijn zoon. Die meer dan zijn uiterste best doet om zich door het kappersbezoek heen te slaan. Wanneer er ook nog gel in zijn haar wordt gedaan verstijfd hij…. Met de föhn (in plaats van borstel) worden alle losse haartjes weggeblazen, de warme lucht ontspant hem gelukkig een beetje.. maar het is klaar het is voorbij en het is lekker kort dus zijn we er voorlopig weer even vanaf… Het nieuwe kapsel staat hem erg leuk gelukkig en omdat er hierna een barbecue bij oma volgt krijgt hij volop complimentjes over zijn kapsel, volgens oma lijkt hij nu meer op zijn moeder en dat vind hij gelukkig erg leuk.. zo leuk dat ik vanmorgen gel in zijn haar mocht doen… nouja hij zei ja en toen moest ik heel snel zijn….Het is gelukt, alles zit recht en hij weet dat hij voorlopig niet meer hoeft een klein stapje voor een jongen een grote overwinning voor Brennan.. Ik slik nog een keer de confrontatie met het ASS stukje weg en tik het lekker van me af… en wie weet mag ik morgen wel weer gel in zijn haar doen.. en zo niet proberen we dat overmorgen maar weer…
