Soms zou je willen dat er een uitknopje zit op het hoofd. Gewoon even alle gedachtes uit zetten om op te laden. Even alles uit en gewoon iets doen om op te laden om daarna de volle hoofdjes aan te pakken.
Er zijn aardig wat technieken om die volle hoofden aan te pakken, maar daar moet wel even de ruimte voor zijn in het hoofd om daarmee te starten. Maar als zelfs die ruimte er even niet is wordt het lastig. Dan kan je aankomen met mindmapping, of uittekenen vam gedachten. Of een mindfulniss oefening maar als het zo vol is is er even gewoon echt geen ruimte.
Vanmiddag was er zo’n moment dat nergens de ruimte voor is, dat ik allang blij ben dat er tranen komen, en paniek omdat ik dan weet dat er geen shutdown modus is, al zat ze er niet ver vanaf.
Pas werd er als een stukje psycho educatie ’the window of tolerance’ bijgepakt en uitgelegd.. de therapeute had een nederlandse en engelse op papier, de engels was uutgebreider en duidelijker want door in het engels te praten of denken worden de gedachtes wat meer geordend. En hoewel het praten over dingen nogal een dingetje is pakte ze een pen en schreef ze er nog even bij ‘ confused abour who i am’ . Wanneer ze buiten haar window of tollerance komt weet ze niet meer wie ze is. Zo wist ze ook uit te leggen dat ze vooral aan de onderkant piekt en niet snel aan de bovenkant, want dat is nog spannender.
Daar zit ze mijn wijze meisje, zo goed bewust van de strijd die ze dagelijks voelt in haar hoofd, waar ze alleen maar het topje van de ijsberg laat zien en dan alleen nog maar aan een beperkt aantal mensen. De strijd die haar zo vaak vast laat lopen, de angst voor zichzelf.
Want wat als ze nu niet erachter komt wie ze nu eigenlijk is….. Het willen verbergen dat ze zich zo vaak zoveel malen jonger voelt dan haar leeftijd…. Gewoon willen laten zien ik ben ik, ik heb mijn eigen stijl, maar vanbinnen afvragen is dat wel goed..
Als moeder maak ik complimentjes , denk ik mee, begeleid ik waar ik kan. Maar laat ik los waar het kan zodat ze ookde ruimte heeft om te groeien. Maar soms, op momenten zoals nu hoop ik nog steeds op dat uit knopje, zodat we even al die gedachtes stil kunnen zetten en gewoon alleen maar even kunnen zijn en ontspannen….
