Zou ik Autisme genezen als ik het kon….Hoewel ik momenten heb dat ik keihard ja wil roepen.. is het een vraag die ik al tenen krommen vind om te horen. Is Autisme een ziekte.. nee… is het willen genezen van iets wat geen ziekte is wel een optie?
Er zijn momenten waarop Autisme dusdanig beperkt dat we het liefst zouden willen dat het niet bestaat. Maar daarmee zou mijn kind een heel ander individu zijn dan hij/zij nu is.. En mijn kind veranderen nee dat nooit, mijn kiind is zoals hij/zij is en dat is goed… Meer dan goed zelfs.
Mijn kind mag zijn wie hij /zij is met de geweldige momenten maar ook de soms wel hele lastige momenten. Zijn/haar autisme hoort daar nu eenmaal bij… Ik kan mijn kind niet voorstellen zonder dat hij/zij alles letterlijk neemt… Ik kan me geen voorstelling maken van een wereld zonder obsessies. Ik kan me geen voorstelling maken hoe het zou zijn als ik niet bij alles even een moment stil sta en nadenk of ik iets moet voorbereiden. Ik zou niet weten wat ik met de tijd moet doen die nu gaat zitten in aanvragen, papier en regelwerk.
Maar ik Autisme niet meer weg zou willen hebben betekend niet dat ik omarm. Want ondanks dat het een deel van ons leven is kan ik er soms flink boos om worden.. Wanneer de onrust zo groot is dat je kind zich geen raad meer weet en alleen maar wil dat zijn/haar hoofd gewoon even tot rust komt, op welke manier dan ook. Wanneer een leuke gebeurtenis op het moment zelf in een complete ramp verandert je alleen maar bezig bent met redden wat er te redden valt.. ( en je kind achteraf zegt;” wat was het leuk he mam!)
Wanneer kind a getriggerd wordt door kind b en ze samen in een enorme meltdown terecht komen… Uiteraard ergens buiten, bij voorkeur de supermarkt als je net denkt nog even die ene boodschap te kunnen halen….
Autisme een dagelijkse wervelwind met een stille kern waarin je eigenlijk af zit te wach ten wanneer de wind weer in kracht toeneemt. Een wervelwind die ik voor geen goud zou willen missen.
