Geachte heer/mevrouw

Ik zag uw afkeurende blik, en hoorde de woorden ;”Dit kan toch niet.. Ik ga er dadelijk iets van zeggen.” En achteraf de blik, die snel de andere kant op ging als ik terug keek.. Ik snap ook dat als er zoiets gebeurd dat je nieuwsgierig bent, en je bijna wel moet kijken, het was tenslotte een volle trein.. En dat was nu net dan ook een deel van het probleem.. Dat jongetje wat ik in de houtgreep had wilde niet mij bewust pijn doen, of zichzelf bewust pijn doen. Dat jongetje  wilde geen boze woorden roepen of heel hard gillen. Dat jongetje had last van alle prikkels en een drukke trein was de druppel..
In een volle trein op de heen weg was er een kleine meltdown, ok dan hoor je om je heen al geroezemoes.. en na een heerlijke dag in het spoorwegmuseum die redelijk soepel verliep, ging het op de terugweg mis.. langzaam zie je het aankomen, en dan in de trein als het drukker en drukker wordt barst de bom en niet ene klein beetje… Het enigste wat dan helpt is vasthouden, en zorgen dat er niemand pijn gedaan wordt. En ja dit lijkt misschien als buitenstaander iets wat niet goed is, want ik hou een kind in de houdgreep en kom niet boos op datzelfde kind over terwijl die mij en zichzelf pijn probeert te doen. en ja dit is niet binnen 2 minuten over. Wanneer ik de speren van mijn zoon dan eindelijk voel ontspannen komen de tranen van hem. En dan zien ze ook nog dat datzelfde jongetje getroost wordt in plaats van straf krijgt. en daarna ook nog eens gewoon zijn DS krijgt.  Maar meneer en mevrouw wat zou u doen? Want ik kan natuurlijk onwijs boos worden en straffen uitdelen, ik benadruk  straffen, want straf uitdelen maakt de prikkels niet weggaan. dus dan blijf je straf geven zonder effect. En als ik dan zo boos zou worden zoals u waarschijnlijk dacht dat ik zou moeten zijn, gaat hij helemaal door het lint. Zal ik hem dan naast u laten zitten, dan kunt u de schoppen opvangen, dan kunt u de boze woorden opvangen. Wat zou u dan doen?  Een corrigerende tik? (dan leren we hem dat slaan mag), Voor straf wegzetten in een hoek? (eerst volgende station loopt hij gewoon de trein uit)..Het lijkt zo makkelijk oordelen over een ander kind, want u kunt het vast veel beter oplossen… Weet u wat meneer/mevrouw. De volgende keer als u het ziet kunt u de vraag stellen, kan ik u helpen? De volgende keer als u het ziet, oordeel dan niet of zeggen tegen uw buurman/vrouw niet;”oh kijk nou, dit kan toch niet.” Maar zeg eerder;”oh wat vervelend, ik wou dat ik kon helpen.” Het enigste wat ik vraag is begrip, want eerlijk is eerlijk nog 1 woord en ik had er iets van gezegd. Ik had willen roepen door de trein;”nee dit is geen onopgevoed kind, dit is geen kind die het leuk vind om gewoon dwars te zijn, dit is een kind met ASS.. Dit is een kind dat alle prikkels die binnen komen niet meer op kan vangen. Uw blikken maken het voor hem niet makkelijker, al die woorden die we horen om ons heen komen bij hem nog harder binnen.. En de gefluisterde woorden en de tranen achteraf laten mijn hart breken omdat hij omdat moment laat merken dat hij het niet wilde. Dat hij boos is op zichzelf omdat hij het niet meer binnen kon houden. En dat vrolijke meisje dat uw netjes gedag zeg en in uw ogen zo keurig opgevoed is, wat ze uiteraard ook is, heeft dezelfde opvoeding gehad.. Het enigste verschil is dat zij geen Ass heeft en hij wel..”
Geachte meneer en mevrouw, oordeel niet te snel, vraag gewoon om uitleg als u het niet begrijpt. En als u dat niet kunt, hou gewoon uw mond en kijk de andere kant op.