Als boekenwurm ben ik volgens mij geboren, ik las alles wat los en vast was, kon en kan nog steeds verdwijnen in een boek en helemaal opgaan in het verhaal. Lezen was ik dan ook goed en snel in, en ging voor mij als vanzelf.
Heerlijk vond ik het dan ook dat de oudste het net zo snel op leek te pakken en ook van lezen bleek te houden. Ook de jongste genoot van het voorlezen en zelf in een hoekje zitten met een prentenboek… tot groep 3…….
n groep 3 ging het bij haar helemaal niet vanzelf, en woordjes oefenen was een ramp met alle frustratie van dien.. Ze leek het gewoon niet te zien, terwijl duidelijk was dat het een slimme meid was en is. na een half jaar ploeteren was dyslexie voor mij wel duidelijk, echter twijfelde school, want na een half jaar leesonderwijs volgde ook de ADHD diagnose… tja dat was vast de oorzaak en moest dus eerst echt nog een jaar aangekeken worden, voor het zelfvertrouwen een jaar extra groep 3… Tja de woordje bleven beter hangen, maar dan wel de woordjes die aangeleerd waren, en van roos doos maken was toch wel weer een hele opgave.. Op school was na de eerste cito van dat jaar bij de juf ook duidelijk dat er meer aan de hand was… want een woordenschat die veel groter was dan de rest van de klas klopte er toch niet helemaal bij, en tja het was wel een slim meisje.. Dan volgt het stukje bureaucratie.. pas na 2 jaar leesonderwijs willen ze testen, want stel nu dat je bij een overduidelijke verdenking toch te vroeg test dan zou dat te veel geld kosten… zucht…
In die 2 jaar tijd zie je je kind spartelen en vechten, het vertrouwen verliezen en moet je met man en macht knokken om het plezier in lezen te behouden… Leuk al die standaard boekjes maar met een enorme fantasie is het standaard assortiment boekjes toch echt niet heel interessant.. Gelukkig hebben we na verschillende zoektochten wel boekjes gevonden die aansluiten bij haar wereld en heeft ze wonder boven wonder plezier gehouden in lezen..
Dan volgt het onderzoek traject… maar oeps er is sprake van ADHD, dus eerst moet je laten zien dat die onder controle is en dus niet de oorzaak. kortom je kind zou verplicht medicatie moeten slikken wil je in aanmerking komen, nu heeft mijn dochter dat echt nodig, maar wat nu als je ADHD-er het redt zonder… dan kom je dus niet in aanmerking voor een dyslexie test..
Gelukkig het traject wordt vergoed, en kan zelfs verkort worden, want de iq test is al een keer afgenomen… Heel hard heeft mijn dochter gewerkt, 2 ochtenden heeft ze alles laten zien wat ze kan, vol concentratie, dus gesloopt na afloop, maar het was niet voor niets. Het resultaat volgt ernstige dyslexie, en dan sta je weer buiten met een dyslexie verklaring op zak en 60 weken dyslexie behandeling voor de boeg…. We zitten nu in module 3 ondertussen en naast de 50 minuten behandeling per week doen we 5 dagen in de week 30 minuten huiswerk.. En ik zeg we want dat moet samen gedaan worden en is pittig.. pittig omdat je juist de dingen aanpakt die moeilijk zijn, dat betekend stimuleren, geduld, nog meer stimuleren en nog veel meer geduld… en even uit handen geven… dat lukt niet echt, dar is haar zelfvertrouwen nog niet groot genoeg voor.. Maar wat ben ik trots, trots op hoe hard ze werkt, trots op haar plezier in lezen.. en super trots als ze net als gister eindelijk hard op durft voor te lezen terwijl we in het kinderboekenmuseum zijn..
Geef de moed niet op, vecht voor duidelijkheid als elzen niet vanzelf gaat, blijf knokken voor de wereld die schuilgaat in alle mooie boeken die geschreven zijn… en lukt het lezen niet blijf voorlezen, maak gebruik van luisterboeken en blijf zoeken naar dat ene boek die wel de interesse kweekt om te willen lezen….
