Meegaan met de belevingswereld van je kind.. Een mooi idee, schept een band maar is niet altijd zo makkelijk als het lijkt.
Wanneer je kind een peuter is en Thomas de trein, sesamstraat en de teletubbies hun entree maken geniet je vooral van hoe je kind geniet.. Dat Elmo, Thomas de trein of 1 van de teletubbies overal bij betrokken wordt is vooral heel schattig.. Een fase.. en hoewel sommige dingen je echt de oren uit komen gaat deze fase meestal wel over en beland je in een volgende fase.. zo groei je mee met de belevingswereld van je kind.. Je kind gaat verschillende fases door en langzaam zullen de fantasie figuren plaatsmaken voor popidolen en mode rages… of toch niet…
Wat als je wel in de belevingswereld mee wil gaan en hun intresses wil volgen maar het helemaal niet meer zo matcht met de wereld om hen heen. Een wereld die roept: “maar daar worden ze te groot voor”. Of ” dat is voor kleine kinderen”. Het moment dat je verstand roept wat is nu het beste wat hij/zij moet toch echt een keer de grote boze wereld in…. maar je gevoel roept dit is hun veiligheid hun houvast..
Het moment dat gevoel en verstand in conflict raken omdat … ja omdat eigenlijk de maatschappij hier moeite mee heeft. Het liefst zeg je jammer van die maatschappij we luisteren naar ons gevoel we doen het op onze manier en ons tempo.. maar wat betekend dit op sociaal gebied voor een kind… Vriendschap sluit je vaak op basis van gelijke interesse. Maar wat als de ontwikkeling dusdanig loopt dat de interesses van het veilige peuteridool tot aan de politiek en geschiedenis loopt. Hoe vind je de weg tussen een veilig gevoel en sociaal meekomen.. Ja je bent wie je bent en mag zijn wie je bent en wees vooral jezelf.. Maar waar ligt de grens tussen jezelf zijn of sociaal al.niet de sterkste en door alles compleet buiten de boot vallen terwijl je wel zelf graag ook vriendschappen sluit. Want laten we dat vooropstellen als iemand geen behoefte heeft aan vriendschap is het dilemma weg. In ons geval echter willen ze zeker wel vriendschappen, vrienden waarbij je jezelf kan en mag zijn. Maar wanneer een stukje van de ontwikkeling nog heel.jong blijft wordt dit wel een uitdaging.een uitdaging waar ik zelf nu mee worstel.. Waar doe je goed aan.. Wanneer komt de stap dat je iets afremt wat voor het gevoel veiligheid geeft maar in de sociale maatschappij voor een handicap zorgt…. Ik ben nog zoekende en luister vooral veel naar mijn gevoel, wat ik dus ook.nog weleens moet verdedigen, maar wanneer zeggen we Thomas de trein en Nijntje gedag… ik denk nooit helemaal…
