Internationale autisme week. De week dat over de hele wereld aandacht op autisme wordt gevestigd. Er wordt niet om geld, er wordt niet gevraagd om medelijden er wordt deze week de nadruk gelegd op informeren en aandacht over ASS. ASS is breed en waar er langzaam steeds meer mensen weten dat het meer is dan het klassieke beeld, is er nog niet genoeg bekend. Het zou helpen als zoveel meer mensen bekend zijn met wat ASS is, in wat voor vormen het zich kan uitten. Een persoon met autisme kan heel anders reageren. Iemand die je niet aankijkt of niet groet is niet per se onbeschoft. Een kind wat in een drukke winkel een driftbui krijgt is niet meteen slecht opgevoed. ASS is aan de buitenkant niet zichtbaar, volwassen en kinderen met ASS, welke vorm dan ook, hebben geen duidelijk aanwijzingen in hun uiterlijk. Aan de buitenkant zie je niet wat er in hun hoofd afspeelt. Maar wat er in dat hoofd speelt bepaald wel wat iemand met ASS opdat moment aankan. Op een rustige plek, als alles zoals altijd loopt zal je misschien weinig verschil merken. Maar wanneer er iets anders loopt dan verwacht is voor iemand met ASS dan gaat het mis, en juist die momenten zien de mensen.
Mijn zoontje legt het altijd uit als wijze van oorlog, in zijn hoofd zijn voortdurend strijdende partijen op rustige momenten is er een koude oorlog. Alle prikkels die binnenkomen kunnen door de strijdende partijen nog net opgevangen worden. Maar als het te veel wordt slaat dit om, soms kan dan de goede partij winnen en lukt het hem om het aan te geven, een afleiding te zoeken of het weg te duwen (in dit laatste geval is het uitstel van executie). Maar soms wint ook de tegenpartij, en dan is de oorlog niet te stoppen. Er zijn dagen dat de goede partij duidelijk een stap vooruit doet, maar zeker ook dagen dat juist de tegenpartij de overhand heeft. Er zijn dagen dat hij mee kan met boodschappen doen, het aan kan geven als het te druk is zodat we daar een oplossing voor kunnen zoeken, een andere keer kan het zomaar zijn dat het idee aan een mogelijk drukke winkel al te veel is.
In een gezin zal ASS een grote rol spelen, vaak is er een erfelijkheidsfactor die meespeelt, maar zelfs indien er maar 1 persoon in het gezin ASS heeft zal alles daarom draaien. Iedereen mag zich aan de planning houden, wijkt het af is dat weer een hindernis die genomen moet worden. een broertje of zusje van een kind met ASS zal er duidelijk op in moeten leveren, er mee om moeten leren gaan, maar juist ook echt regelmatig een momentje moeten hebben waarin de planning aan de kant kan worden geschoven en er gewoon ook onverwacht wat moet kunnen.
Voor iedereen die in hun omgeving iemand met ASS kent, vraag indien het om een volwassen gaat gewoon eens wat wel fijn is om voor ze te doen. Veroordeel niet de moeder van het kind met een enorme meltdown in de supermarkt, maar vraag of je iets kan doen om te helpen, indien er een broertje of zusje bij is vraag of je daar even op moet letten. Oordeel niet over het “slechte opvoeden”, maar bedenk eens dat alle sociale dingen met veel tijd en moeite aan geleerd zijn. Wanneer een kind met ASS op een verjaardag binnenkomt en u als vreemde geen hand wil geven of niet aankijkt, bedenk dat dat hallo zeggen al heel moeilijk is (dit is vaak jaar na jaar geprobeerd aan te leren). Vraag eens aan ouders met een kind met ASS of je een dagje iets mag doen met het kind met ASS en niet alleen met het broertje of zusje, want hoe die ook geniet van de aandacht die dag die wil ook weleens een dag juist alleen met mama of papa zonder rekening te houden met…
Autisme is een dagelijks avontuur met hele hoge bergen en hele diepe dalen. Een avontuur waarbij je elke dag weer wat leert, leert kijken daar een geheel andere wereld met zijn gevaren maar ook wonderlijke gebeurtenissen. Leert kijken naar details, en waarin wazige spoken ineens heel helder kunnen worden.
Veroordeel iemand met ASS niet, maar leer van ze zodat hun van jou kunnen leren, en we allemaal onszelf kunnen zijn.
