De jaarlijkse autismeweek komt er weer aan, dit maal met een heel pakkend thema. Onbegrip…
Onbegrip over autisme komt op vele manieren voor, en in veel gevallen is dat net dat extra druppeltje in die emmer die toch al zo vol is. Al het commentaar en vervelende opmerking moet je eigenlijk gewoon van je schouders af laten glijden, helaas lukt dat niet altijd. In mijn blog is het dank ook wel ene terugkerend thema elke keer. Waar het eerst vooral mij als moeder trof, het onbegrip, treft het nu ook steeds vaker de kinderen.
“Waarom doet je broer zo raar?”, “Jou broer moest weg van school toch, want hij deed zo gek..” en “Waarom reageert je broer niet, snapt hij het niet ofzo?” Regelmatig kriigt mijn dochter dit te horen, en nu is ze wat dat betreft echt geweldig en kan ze het heel goed uitleggen. Maar toch nog veel te vaak krijg ik de vraag, “waarom doen ze zo raar over mijn broer?”. Dat zijn dan nog kinderen onder elkaar. Helaas is ze er vaak genoeg ook bij als het misgaat in het openbaar en haar broer een meltdown heeft, ook zij hoort de opmerkingen, en ik zie hoe ze met tranen in haar ogen boos naar de mensen kijkt. Het zit niet in haar om mensen erop aan te spreken, maar zie aan haar blik dat de opmerkingen haar raken. Als de ruimte er is hoor ik haar maar al te vaak zeggen; “maar hij kan er niets aan toen..” ook weleens gewoon dat ze boos is dat het zo gaat, maar daar heeft ze alle recht toe als zusje van..
Ook mijn zoon krijgt te maken met onbegrip, omdat sommige dingen gewoon echt niet lukken, een vriendje ophalen van huis…. het lukt hem gewoon niet. Samen spelen gaat ook vaak genoeg mis. Maar ook andere ouders die naar hem toe gaan, of hij niet normaal kan doen, of gewoon antwoord kan geven… Nee op dat moment lukt het niet, en nee hij zat nu eenmaal even in een fase dat gefrituurde kip om de minuut als roep uit zijn mond kwam..
Maar hoe kunnen we nu het onbegrip verminderen.. 1 maal per jaar is er een week aandacht voor autisme, en helaas gaat dat nog aan de meeste mensen voorbij.. Want naar al die informatiemarkten gaan eigenlijk alleen mensen die dicht bij autisme staan, en nou net niet de moeder uit de speeltuin die altijd commentaar heeft…. of de ouders op het schoolplein die altijd hun mening wel klaar hebben..
Maar hoe is het onbegrip wel tegen te gaan?? Ik heb geen idee.. Mara tot die tijd, blijf ik uitleggen, en schrijven.. En kom je nu een situatie tegen waar in je geen volledig beeld hebt?? Vraag het eens.. Kijk niet raar als een kind rare woorden roept die geen logica hebben, maar vraag er eens naar.. Kijkt een kind je niet aan als je iets vraagt, ga er niet meteen vanuit dat het kind geen opvoeding heeft gehad, want de meeste brutale kinderen zullen je eerder recht aan kijken.. En beoordeel dat “lastige” kind in de klas van je zoon of dochter niet meteen, maar vraag eens of er iets speelt… Begin klein, want duizenden kleine stapjes vormen ook genoeg grote stappen
