Het is weer december, er staan 2 adventskalenders, aftellend naar de kerst.. ohh wat voelde ik me vroeger speciaal… vanaf 1 december mocht ik elke dag een vakje open maken, elke dag een klein chocolade figuurtje en op 24 december het laatste vakje, waar een iets groter chocolade figuurtje inzat.. hoewel hij voor de kerst was, was het voor mij dubbel speciaal want het laatste vakje opende ik op mijn verjaardag… De adventskalender stond voor mij gelijk aan aftellen naar mijn verjaardag.. Als een echt kerstkindje vond ik kerst heerlijk, de boom, de lichtjes… en wat ik nu mijn mooiste herinneringen zijn aan de kerst…. de namiddag in pyjama op de bank, met een schaal restjes of brood op tafel samen met mijn moeder en mijn zus een echte kerstfilm kijken.. de drukte van mijn verjaardag ( en die van mijn moeder) achter de rug, en puur genieten, heel speciaal omdat we wisten dat iedereen aan de verplichte kerstdiners zaten, mijn vader die hard aan het werk was (horeca), maar zo naast mijn moeder op de bank dat was voor mij het ultieme kerstgevoel.. het mag duidelijk zijn ik was en ben iemand die eerder een rustig plekje opzoekt dan de drukte… Nu heb ik het bijltje over gegeven en staat er adventskalenders voor mijn 2 bengels.. niet de standaard chocola advent kalenders want, cacao en melk is voor Moyra niet mogelijk.. maar wel elke dag een vakje en aftellen tot de kerst…en de verjaardag van Oma en Mama…
Voor mij mogen ze tegenwoordig de adventskalender langer door laten lopen.. tot begin januari lijkt me wel fijn.. aftellen naar de rust.. minder slapeloze en onrustige nachten… een stuk minder spanning.. Om de spanning enigszins houdbaar te houden, wordt alles ingepland en duidelijk weergegeven, van intocht tot schoentje zetten, van pakjesavond tot kerstboom neerzetten… Het ene feest gaat bewust vloeiend in het volgende over.. 6 december zwaaien we de sint uit, en verwelkomen we de kerstboom… bewust het volgende meteen in huis, dat scheelt weer spanning opbouwen.. het rust moment wat mij zo bij bleef met kerstmis houden we er in, 1e kerstdag moet er niets.. gaan we nergens heen, blijven lekker thuis, als ze willen in pyjama, of onesie want dat is het nu natuurlijk helemaal.. de gourmet gaat aan, maar zonder druk, zonder poespas, gewoon wat we lekker vinden en wat gezellig is.. oma is welkom, uiteraard ook oma in pyjama is toegestaan.. als het maar lekker rustig blijft.. Waar mijn moeder met mijn zus en mij een traditie begin van lekker rust en niets moet, omarmen we deze nu met beide armen, een lekker rustig aan in pyjama en niets moet kerstfeest, zodat mijn 2 stress stuiterballen ook echt kunnen genieten…
Maar eerst nog 1 dag volop stress want morgen is het 5 december. Sint op school, pakjesavond thuis… vanavond vroeg naar bed, en morgen kijken door een auti bril… want zoals het in mijn hoofd gaat, zal het vast niet lopen, en rustpuntjes opzoeken is op deze dag zo goed als onmogelijk… Maar frisse moed een grote hap lucht.. voor we het weten is het januari en kunnen we uitpuffen, en terug kijken op een enerverende drukke, maar uiteindelijk toch ook wel leuke maand.. een maand waarin bij uitstek mooie herinneringen kunnen worden gemaakt… Ik blijf een kerstkindje en omarm de kerst.. 1 voordeel de prikkels die de lampjes geven (zolang ze niet knipperen) brengt rust in het koppie van mijn oudste
