Mijn kinderen zien er helemaal niet normaal uit, voor mij zien ze er namelijk uit als de mooiste en de leukste kinderen van het land…. Maar ok, als ik dan even je uitspraak ontleed, je bedoelt dat ze er niet raar, gehandicapt, of “autistisch” uitzien..
Nee Autisme zie je niet, tenminste niet in 1 oog opslag, ik kan namelijk heel goed zien aan mijn kind als de spanning oploopt, maar dat is een heel ander verhaal.
Mijn kinderen zien er zoals ze inde volksmond zeggen, compleet normaal uit… We vergeten even de foto van zoonlief met broek op zijn hoofd… iets met een carnavalsliedje… en laten ook even weg dat met min 5 dochter in een zomerjurkje naar school wilde…. Want dat zal ook wel niet heel normaal staan. Maar ja ze zien er heel normaal uit.
Het is dan misschien ook niet zo raar als de verwachtingen van anderen niet helemaal overeenkomen met de werkelijkheid.
Zo kan ik me een gesprek herinneren over auditie doen voor een dansselectie… Mijn dochter vind dansen geweldig, vanaf het moment dat ze kon lopen ging ze ook dansen.. Ze fladdert niet maar danst om te ontladen. Echter na al een keer geprobeerd te hebben in een goede periode kunnen we heel duidelijk zeggen dat zo’n auditie te veel is voor haar.. De blik van mijn gesprekspartner zij voldoende..Ik werd ongelovig aangekeken… Want ze danst toch graag, en ze houdt van op een podium staan… Mijn dochter gaat zo op in haar eigen beleving van dansen dat het een genot is om naar te kijken, enorm publiek heeft naar haar staan kijken toen ze bij een plaatselijk festival voor het podium van een zangeres een enorme show weggaf… Dit was echter het uitten van haar emoties, op haar manier en geen vooraf vastgelegde choreografie waarin je toch echt van jezelf moet letten of iedereen van de groep die danst toch echt wel het goede doet… Hoe ouder ze wordt hoe lastiger het werd in een reguliere dansles… Stoppen als de herinnering nog mooi is en de passie niet verdwenen is omdat de druk te hoog is.
Of misschien het andere goed bedoelde advies… ” Je moet gewoon eens korfbal of zo proberen, ja je kan wel zeggen een teamsport, of überhaupt sport is niets voor hem, maar als je het niet probeert…”. Het feit dat mijn lieve zoon niet in een groep functioneert werd niet begrepen.. zoveel kinderen telt een korfbalteam niet.. Het feit dat mijn zoon al in de stress schiet als ik vraag eens ergens bij een training te kijken is niet voor te stellen.. Want elk kind kan dat… toch….
Wat zou ik soms graag willen dat mijn grootste zorg is of mijn kind in de selectie komt, ipv de zorg of de hobby nog wel passend is omdat er zoveel meer bij komt kijken dan gewoon gezellig dansen. Wat zou het fijn zijn om te moeten mopperen omdat je weer in de kou ergens op een sportveld moet staan in plaats van je zorgen maken of je kind nu niet een stukje mis omdat er geen passende sport te vinden is die hij op zijn minst durft te proberen.
Wat zou ik graag de gesprekken overslaan die beginnen met de vraag : “Mama, waarom snappen ze me niet?”
Dus voor de volgende die het roept… Nee ze zien er niet gewoon uit, maar ze zijn Gewoon Geweldig!
