Mag ik een kijkje nemen in je veel te volle hoofd.
Mag ik een kijkje nemen in die wirwar van gedachten.
Mag ik een kijkje nemen en je creativiteit wekken.
Mag ik een kijkje nemen en daar de wonderen ontdekken
Met een wirwar aan gedachten probeer je de woorden te zoeken die beschrijven wat je bedoelt. Probeer je woorden te zoeken over wat je nou werkelijk voelt. Maar de woorden zijn lastig te vinden, je gevoel zo lastig uit te drukken.
Een ogenschijnlijk klein iets, krijgt in je hoofd de vorm van een stuiterbal, en stuitert door alle gedachten heen.
Woorden een vorm van communicatie, maar ook daar stuitert die ene gedachten de hele tijd doorheen.
We stellen je een vraag, en terwijl je naar het antwoord zoekt, moet je alle gedachten eerst langs, wachten op een antwoord nemen we soms te weinig tijd, en raken we je daarbij in het hele gesprek even kwijt.
De woorden kunnen stromen uit je mond, een heel gesprek, nee geen gesprek, een monoloog over dat ene onderwerp, dat onderwerp wat de stuiterbal kan verdrijven, die woorden brengen even rust in je hoofd, maar zijn voor ons soms gewoonweg niet te volgen.
Door die stort vloed aan woorden, wordt jouw mogelijkheid tot communicatie soms wat overschat. Je kan me enorm veel vertellen over treinen en pokemon. Alle spreuken van harry potter vliegen om mijn oren.. Maar wat er verder in je hoofdje zit is lastig te bereiken.
Men kent autisme van niet of laat praten, maar soms lukt het produceren van woorden wel, maar woorden inzetten om gedachten vorm te geven en te uitten is een hele andere vaardigheid.
Veel aangeleerde vragen, kunnen geformuleerd worden. Ik heb honger, dus ik vraag om eten. Ik vind het niet leuk dus ik zeg stop hou op. In dat laatste geval is de uitwerking soms een heel ander verhaal, en houdt een ander kind niet op.. De communicatie stagneert en mijn kind ontploft….
Laatst hebben we een periscoop gemaakt, om een kijkje te nemen op een andere plek terwijl er een obstakel tussen staat. Wat zou het fijn zijn om zoiets te hebben voor een kind of volwassenen waarvan de communicatie niet heel soepel loopt.
Zou een geweldige uitvinding zijn… al is het misschien niet zo dat je als ouders je kind zo leert lezen dat je hun periscoop kan zijn voor anderen, via een handig ding, je noemt ze ouders kan je een beter blik krijgen op deze oh zo bijzonder persoon, en stiekem een kijkje nemen in hun hoofd… Want alhoewel we nog veel meer willen weten, hebben wij onze kinderen leren kennen op een manier waar onze omgeving veel van kan leren… Al veel heb ik al doende geleerd… maar niet alles is nog zichtbaar… misschien met een periscoop maar eens in dat oortje kijken naar de wirwar aan gedachten.
