Als alles mogelijk zou zijn in zowel zorg als onderwijs… Als maatwerk mogelijk zou zijn zonder het wiel opnieuw uit te moeten vinden.
Wat zou ik willen voor mijn kinderen als alles mogelijk is…
De jongste lijkt goed op haar plek te zitten… Uiteraard betekend dat niet dat er niets meer aan de hand is.. Maar ze gaat weer met plezier naar school en heeft weer echt zin in leren..
Maar de oudste is een ander verhaal.. Met vrijstelling van onderwijs omdat het gewoon echt niet meer gaat, lijkt het recht op onderwijs ook een stuk kleiner… Op de zorgboerderij hebben ze gelukkig een stukje onderwijs 1 op 1. Zijn we blij mee al is dat voor mijn zoon soms nog echt een opgave en lukt nu 2 van de 4 ochtenden half uur per ochtend… Thuis zijn we ook aan de slag… Maar wat ga je doen… Ivio is alleen mogelijk als een kind ingeschreven staat bij een school… Nou dat wordt het dus niet want vrijstelling… En zelfs zonder die vrijstelling zal er geen school zijn die hem aanneemt nu.. Testen welk niveau hij nu zit is niet mogelijk… En überhaupt in een klas aanwezig zijn zien we voorlopig niet gebeuren.. We zijn blij dat hij op de zorgboerderij terecht kan maar ook dit vraagt van hem al veel.. Zal dit mogelijk blijven.
In een ideale wereld zonder burocratie en zonder aan bekostigen te denken zou ik het wel weten.. Zo staat er een geweldig gebouw hier in de buurt zo goed als leeg. Met voldoende verschillende ruimtes die je perfect in kan richten als een centrum voor thuiszitters. Een ruimte waar je met zijn alle kan vertoeven maar ook genoeg ruimte om 1 op 1 te werken. Een speeltuin voor de deur waar overdag de rust is zonder veel andere kindern om toch lekker te spelen en een bos op loopafstand om spelenderwijs veel over de natuur te leren..
Wat zou het fijn zijn om met andere thuiszitters uit je eigen buurt contact te kunnen leggen. Om naar geschoolde medewerkers ook ouders in het proces te betrekken. Want juist deze kinderen hebben hulpverleners zien komen en gaan, vertrouwen verloren en hechten veel waarde aan de kracht die hun eigen ouders in de ontwikkeling leggen.
Een plek waar je op een goede dag op je eigen tempo door.kan werken en op een slechte dag kan ontspannen. Vriendschappen kan sluiten en onderhouden( want je woont tenslotte in de buurt). Kan leren en kan ontwikkelen zonder de prikkels die het je zo lastig maken.
Een plek waar je jezelf kan en mag zijn. Een plek waar men je begrijpt. Een plek waar je net als alle schoolgaande kinderen lopend of op de fiets naartoe kan ipv een half uur of langer in de taxi. Een plek waar je kan groeien en bloeien..
Voorlopig is het alleen maar dromen over deze plek, maar wat zou het mooi zijn als dit mogelijk was…
