Daar sta je dan aan de rand van een groot bos, alle bomen lijken verschillend maar het zijn allemaal bomen. Uiteindelijk hoop je aan de top van een boom te kijken om zo alles te kunnen overzien welke weg je kan gaan bewandelen.
Het bos staat in dit geval voor hulpverleningsland, de bomen staan voor elk een andere instantie of hulpverlener.
Zo voelt het ongeveer als je aan een diagnose traject begint, vermoedens worden uitgesproken, de stap eindelijk gezet en dan sta je daar.. Op zoek naar de juiste instantie die in het bos van instantie weinig van elkaar te onderscheiden is. Elke instantie/ boom ziet er net even weer anders uit, de weg naar de top kan net even iets anders zijn, maar onder de mooie bladeren is die weg niet te zien. Je moet de een boom uitkiezen op uiterlijk en misschien ervaringen van anderen. Op goed geluk kies je een boom, hier heb je misschien iets goed over gehoord, of spreekt je kwa uiterlijk het meeste aan, en tja een boom is een boom toch, de een alleen wat groter dan de ander.
Aan de voet van de boom aangekomen, en omhoog starend zie je alleen een weer war aan takken. Maar de mensen die in deze boom werken leiden je vast de weg wel..De boom beklimmen naar de top is een zware weg, tijdrovend, beangstigend, soms even een kleine terugval, of ineens een enorme stap omhoog. En dan sta je aan de top.. Hopen om nu na deze route de uitgestippelde weg te zien… Helaas achter het eerste bos, blijkt nog een veel groter bos te liggen, en waar in het eerste bos de bomen nog veel gelijkenis hadden, blijkt dit in het volgende bos niet meer het geval, en staat er een enorme willekeur aan verschillende bomen. De medewerkers van de huidige boom weten wel wat tips te geven, maar het is toch vooral zaak een boom of meerdere bomen uit te kiezen die het beste bij je.passen.
Vermoeid bereik je het 2e bos, kiest een boom, niet te groot, want die kleintjes spreken me toch wat meer aan, de reis omhoog start opnieuw, gaat vrij vlot en voelt goed.. Helaas aangekomen bij de top, blijkt de boom niet groot genoeg te zijn en wordt je wederom terug gestuurd naar het eerste bos… Naar een andere boom.. En wat blijkt deze boom die op het eerste gezicht zo leek op de eerst boom blijkt ene hele andere weg naar boven te hebben…
Zo blijf je dwalen door die grote bossen op zoek naar de beste weg voor je kind, Soms lijkt het bos heel donker en beangstigend, geen doorkomen aan, tot je weer op een lichte plek komt waar je door de boomtoppen heen een stralende zon ziet schijnen. Maar niemand kan je vertellen hoe jouw route verloopt, hoe lang die duurt en waar die uit zal komen…Ondertussen zijn we meerdere bomen gepasseerd, in sommige met een klimtocht omhoog binnen en gebruiken we een boom om even tot rust te komen op een veilig plekje.Dit zullen zeker niet de laatste bomen zijn, maar laten we hopen dat de huidige bomen, grenzen aan nog te beklimmen bomen zodat we niet elke keer een donker bos door hoeven… Want de grote boze wolf verdenk ik ook van wonen in dat donkere bos, en kom toch liever boselfjes tegen dan die wolf…
