Bij ene beperking of een handicap op het lichamelijke vlak is het bijna vanzelfsprekend dat er naar hulpmiddelen gekeken wordt. Bij eeen diagnose als AD(H)D en/of ASS worden hulpmiddelen wat minder vaak besproken. Op school kunnen kinderen gebruik maken van een koptelefoon , een studie budie en soms een wiebelkussen. Andere opties zijn er niet of vaak niet bekend, laat staan de weg ernaartoe. Dolblij ben ik dan ook met het medium internet die die weg wat meer opengooit.
Mijn kinderen waren vroeger beide erg gehecht aan hun speen, maar zo rond een jaar werd de speen bedoeld voor alleen in bed, en nog later ging de speen de deur uit die is immers bedoelt voor baby’s. Kleine kinderen steken vaak dingen in hun mond, gebruiken die prikkel om dingen te leren kennen. Dat gebruik hield echter niet op, werkelijk alles verdween in hun mond, inclusief mouwen, capuchon koortjes e.d. Toen de gaten regelmatig in de kleding van mijn zoon vielen, de richt geleider letterlijk opgegeten werd en naast de vingernagels ook de teennagels fanatiek af werden gebeten, zijn we rond gaan kijken of zoethout niet een optie was… en warempel dat vond hij fijn. en wat bleek in drukke situaties vond hij wat meer rust als hij op zijn zoethout bezig was.. Nou geweldig dus dan kan nummer 2 ook…. Helaas die walgt bij de smaak van zoethout.. Maar ja je lievelingsknuffel die overal mee naar toe moest continu in je mond is nu ook niet echt fris,, je haar in je mond idem dito. De zoektocht ging weer verder…Uiteindelijk zie je op het internet na veel google ineens dat er wel degelijk iets bestaan voor de doelgroep, sindsdien zijn mijn dochter en haar mooie maar bijtbare ketting onafscheidelijk.. Het had even tijd en aanmoediging nodig om toch echt de ketting te gebruiken in plaats van al het gebruikelijke wat in haar mond ging. en de juf van groep 3 moest zelf ondervinden dat het zicht op een kind met weer die ketting in haar mond toch minder vervelend was dan een kind die echt niet stilzat. Maar nu is het normaal, en de mouwen van haar shirtjes… daar verschijnen geen gaten meer in. Mijn oudste wisselt nog af, die heeft in zoethout toch zijn voorkeur gevonden, en nu hij ouder wordt is kauwgom ook een duidelijke minder zichtbare oplossing..
Fijn probleem dus opgelost.. tja dit probleem wel, maar er zijn zoveel meer dingen waar je tegen aan loopt. En juist omdat deze kinderen allemaal zo anders zijn, is het vaak een hele zoektocht wat nu nodig is.. Sommige prikkels zijn bij minimale prikkels al te veel en andere prikkels kunnen maar niet genoeg zijn. onze zoektocht heeft geleid tot ondertussen een aardige stapel in mijn foto tas.. Want die gaat mee als we leuke dingen gaan doen. tot nu toe zit er standaard in, een koptelefoon (1 nog maar wat er denk ik binnenkort toch echt 2 moeten worden), voorraad zoethout en een reserve kauw ketting. een roller met iets op basis van homeopathie, om op je polsen te rollen (werking nog niet bewezen, maar alle kleine beetjes…). regenponcho (want dochter kan de prikkel van de regen op haar huid niet verdragen). Reservepompje van drukvest, lactasetabletjes (ivm lactoseintollerantie). Gelukkig past mijn camera er nog bij, mag de verzwaringsdeken op bed blijven liggen en wordt de onafscheidbare knuffel van dochter (en soms zoon) zelf gedragen…De zoektocht om dingen te vinden die alles iets makkelijker maakt blijft.. maar we zijn al een heel eind gekomen…
Zijn er bij jullie hulpmiddelen, trucjes die echt niet mogen ontbreken? Ik ben heel benieuwd…
