Weer een schietpartij. Een mishandeling in een tram van een kwetsbare man. Een tiener die in elkaar geslagen wordt door een groepje. De wereld lijkt in brand te staan. Is het omdat de maatschappij zoveel harder wordt? Of komt het doordat er meer en meer in het nieuws komt? Waarschijnlijk een combinatie. Maar het lijkt steeds extremer te worden. Jongeren lijken meer en meer gewoon met een mes of erger op zak te lopen.
Ben je een beetje anders, val je op, dan wordt die niet alleen maar met woorden tegen je gebruikt, maar lijkt het een nieuwe rage te zijn om die persoon dan te mishandelen, dit te filmen en online te plaatsen. Het toppunt van vernedering lijken ze op te willen zoeken.
Ik zie de nieuwsberichten voor bij komen en snap heel goed waarom mijn 16-jarige dochter deze niet durft te bekijken. En terwijl we er samen keihard aan werken om buitenshuis te blijven komen, het openbaar vervoer blijven nemen zodat de angst het niet gaat overwinnen. Breekt mijn hart. Want het is nog nodig om het samen te doen, nu omdat ze de nabijheid nodig heeft, maar wat als zij klaar is voor die volgende stap? Kan ik haar nog alleen naar haar geliefde schommel laten gaan, wetend dat ze er misschien wel uit ziet als een ‘gewone puber’ maar haar maniertjes, haar doen en laten, het is anders, soms heel subtiel, soms duidelijk.
Ze is geen gewone puber, zal de eerste signalen van een groep niet opvangen. Zit in haar bubbel. Zal ze eruitzien als een duidelijk doelwit.
Wanneer ze klaar is om de stappen alleen te zetten waar we zo keihard aan werken, zal dan de maatschappij er veilig genoeg voor zijn.is het veilig genoeg haar die vrijheid te geven om de tram alleen naar opa en oma te pakken? Werken we naar een doel is die haalbaar is in deze tijd.
Getekend door de weg die we al af hebben gelegd. Lijkt het loslaten een bijna onmogelijke opgave. Met hele kleine stapjes proberen we het wel. En weet ik mezelf gelukkig echt bewust te zijn dat het belangrijk is dat ze de ruimte wel krijgt die stappen te nemen. Al zou ik het liefst vertrekken naar een rustig plekje, waar ze kon gaan genieten van een eigen moestuin, een plekje weg van die keiharde stadse maatschappij.
De zorgen van een moeder van een kwetsbaar zachtaardig meisje.
