Terwijl we soms het idee hebben dat we net als Alice in Wonderland terecht zijn gekomen in een wereld die bijna niet te begrijpen is, proberen we de realiteit niet uit het oog te verliezen. Tegelijkertijd is het de realiteit die het extra ingewikkeld maakt.
Of het nu gaat om mij belevenissen als moeder van 2 kinderen waar ik zoveel eigenschapen in karakters uit wonderland aan kan herkennen. Voelt het weleens of ik zelf in dat gat naar die vreemde wereld gevallen ben. Maar voor mijn kinderen voelt de echte wereld vaak net zo bizar aan als wonderland voelt voor Alice. Waarvan de hartenkoningin misschien nog wel het meest school symboliseert.
Het is dus niet gek dat veel dingen die we doen niet altijd begrepen worden. Of dat we overkomen alsof we in een compleet andere wereld leven. Zo voelt het soms ook echt aan.
Wat kunnen we dus doen om de grens tussen ‘wonderland’ en realiteit duidelijker te krijgen?
Kunnen we vragen beantwoorden? Kunnen we ergens extra informatie over geven?
Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd, wat zouden jullie nu willen weten? Over ASS (autisme), ADHD, PTSS. Of ons eigen wonderland?
Terwijl we de weg zoeken in ons ‘wonderland’ Hoop ik nog eens een goede kaart aan te leggen, zodat de volgende die komt wat meer kan genieten van de reis. Het verschil tussen overleven en leven wat zo’n breekbare balans is, een iets stevigere balans te laten geven.
