Je leerde me anders kijken naar de wereld, de wereld zien vanuit een ander perspectief. Niet meer kijkend naar wat hoort, wat zou moeten, maar kijken naar wat is er nodig. Wat is er nodig om te groeien, wat is er nodig om te ontwikkelen en vooral wat is er nodig om op te bloeien.
Je leerde me te kijken op een manier die niet in boekjes staat, je niet verteld wordt voor je moeder wordt. Vertrouwen op mijn gevoel, handelen naar intuïtie met daarbij het loslaten van de voor gebaande wegen. De weg die al bestand was niet passend, dus leerde je me een nieuwe weg aan te leggen.
Je leerde me te kijken naar de individuen in plaats van de gemiddelde mens. Waardoor je me al vroeg leerde wat je eigenlijk nu zo hard nodig hebt. Iemand die je ziet zoals jij je voel, wilt zijn en gewoon bent. Ook als de buitenkant soms iets anders laat zien.
Je leerde me engelengeduld te hebben maar ook te vertrouwen in mezelf. En ohh wat is dit uitgetest, al vroeg, maar wat ben ik je daar dankbaar voor.
Je leerde me dat elke situatie anders is, dat je niet zomaar kan oordelen over wat je ziet, maar dat als je verder kijkt je veel meer duidelijkheid krijgt.
Je leerde me onvoorwaardelijke liefde, en dat ook als je die geeft het soms nodig is daar bewust bij stil te staan. Niet alleen te voelen, maar ook te laten zien. Omdat onvoorwaardelijke liefde niet vanzelfsprekend bleek te zijn.
Je leerde me een moeder te zijn, op een manier die ik me nooit had voor kunnen stellen.
