Welke verwachtingen heb je voor je kind? In hoeverre stippel je in gedachten de weg al uit? Zie je de toekomst voor je? En wat als dat alles niet klopt?
Onvoorwaardelijk er zijn voor je kind, je kind accepteren zoals de echte ik van je kind is, hoe lastig is dit?
Geluk van je kind boven alles. En zichzelf kunnen zijn. Ik denk dat elke ouder dat wil. En dat je je kind gelukkig wil zien is duidelijk, en het doet pijn als dat niet lukt, als ouder zet je dan alles op alles dat het wel lukt.
Maar dat zichzelf kunnen zijn, iets wat in theorie vanzelfsprekend lijkt, maar in de realiteit enorm lastig in elkaar zit. Want een voorstelling over hoe de toekomst kan zijn kunnen een verwachting scheppen die ene kind na wil komen. Hoe geef je nu de ruimte om een kind zichzelf te laten vinden, dat is nog best ingewikkeld. Maar als het lukt en het zichzelf staan de toekomst die je voor ogen had in de weg staat lukt het dan dit beeld los te laten, zodat je kind echt gelukkig kan worden?
Met kleine dingen werd ik als moeder al getraind in het loslaten van dat beeld dat ik voor ogen had, het hardop uitspreken hielp, want ik kon het opzij zetten omdat het geluk van mijn kind zoveel belangrijker was dan een beeld die ik dacht te hebben voor mijn kind.
Meermaals wordt de laatste tijd dit onderwerp aangesproken. Na alle kleine en grote stapjes die haaks stonden op een vrij algemeen toekomstbeeld waren al losgelaten en ditmaal kwam daar een enorm loslaat moment bij. En ik liet het los en omarmde mijn kind dat durfde zichzelf te zijn, ondanks verwachtingen maar met alle worstelingen en emoties die daarbij komen. Ik ben trots op mijn kind, een kind prachtig zoals ze echt is. Zonder oordeel, maar wel met angst niet om wie ze is, maar om de weg die haar te wachten staat.
En dan die vraag: “vind je het als ouder niet lastig?”. En heel eerlijk kan ik antwoorden nee, je wilt dat je kind zichzelf is en alle kansen heeft om gelukkig te zijn. Is het ingewikkeld ja, maar het is niet aan mij te oordelen het is toch mijn taak als ouder er te zijn voor haar, haar te steunen.
Het toekomstbeeld loslaten is je hart leren dat een verandering juist heel mooi kan zijn.
Een aantal jaren geleden was het loslaten van dat toekomstbeeld nodig voor het geluk van mijn kind. Op dat moment koos ik voor het geluk van mijn kind. Nu was het loslaten van een stukje waarvan ik dacht dat het de ik van mijn kind was nodig voor het zichzelf kunnen zijn van mijn kind. En op dit moment kies ik voor het geluk en het totaal jezelf kunnen zijn voor mijn kind.. Het klinkt zo logisch, maar gebleken is dat dit soms veel ingewikkelder is dan je je kunt voorstellen.
