Dagelijks zoeken we naar het goede evenwicht. Een evenwicht van niet te veel en niet te weinig prikkels. Een evenwicht van uitdagen maar niet overvragen. Zodat je de dagelijkse last kan dragen.
Zoeken en aftasten dat we de balans hebben. Het evenwicht waarin je je veilig genoeg voelt om te ontwikkelen, we je uitdagen om te groeien maar waarin je niet over beschermd wordt.
Dagelijks is het weer zoeken, en het evenwicht is breekbaar. Elk klein dingetje kan het evenwicht verstoren en alles als een kaartenhuis in elkaar laten zakken.
En als dat evenwicht verstoord wordt is de reactie niet klein. Maar buldert het als een tornado over je heen. Gewoon even doorpakken, zoals vaak gezegd wordt is geen optie.
Het breekbare evenwicht is onzichtbaar. Het verbreken van het evenwicht komt voor velen dus ook als een verrassing. Een verrassing die vaak niet begrepen wordt. Van op het oog rust naar enorme paniek of angst in 1 seconden. Hoe te begrijpen, hoe uit te leggen? Is dit eigenlijk wel te begrijpen als je er niet mee te maken hebt.
Dus sorry meneer die zo graag wilde helpen maar vervolgens een reactie kreeg alsof hij iets verkeerds wilde doen en getuige was van een uiting van extreme angst. Sorry mevrouw die een complimentje wilde geven, maar dit deed door een stap vooruit te doen. Sorry u doet niets verkeerds maar doet u alsjeblieft een stap achteruit.
Het breekbare evenwicht zorgt voor de dagelijks zoektocht naar wat die dag nodig is. En vandaag is dat rust omdat het evenwicht ver te zoeken is..
