Nu we hebben kunnen ervaren dat de kinderen niet naar school konden….
Nu iedereen heeft kunnen ervaren hoe het is als een kind 24/7 thuiszit..
Nu we hebben kunnen ervaren hoe het is als je zelf moet ondersteunen zodat je kind kan leren…
Nu we zelf hebben kunnen ervaren hoe frustrerend het soms ….
Nu de scholen, basis en middelbaar weer open zijn of gaan, kunnen we dan nog even stilstaan bij hen die nog steeds thuiszitten?
Kunnen we stilstaan bij de kinderen die niet terug kunnen naar school. De kinderen zonder online lessen en huiswerk pakketen. De kinderen waar het onderwijs niet passend voor te vinden is. De kinderen die ook zo graag zouden willen en niet kunnen. De kinderen die wel graag willen leren maar waarvoor school 1 groot trauma is….
Kunnen we nog even stilstaan bij de thuiszitters… die corona of niet altijd een schoolreisje, kamp of groep 8 afscheid missen.
Gewoon even bij stil staan omdat positieve aandacht erkenning is en erkenning nodig is om te zien hoe groot dit probleem in Nederland kan zijn…
3 jaar geleden schreef ik onderstaande blog, en helaas er is weinig veranderd..
Thuiszitters.. Niemand hoopt of verwacht dat onderwijs niet mogelijk of haalbaar is.. En toch zitten er vele kinderen thuis.. Allen met hun eigen struikelblokken, hun eigen problematiek of eigen denkwijze.. Passend onderwijs is voor hen bij lange na niet passend… Vele van deze kinderen zijn met 4 jaar gestart op school, met een rugzakje op liepen ze hun schoolcarrière nietsvermoedend tegemoet… Soms werd als snel duidelijk dat school minder passend was als gedacht, soms sluipt het erin en wordt school steeds wat moeizamer.. Passend onderwijs, IB-ers, zorg arrargementen en speciaal onderwijs, leerplicht en soms zelfs veilig thuis komt om de hoek kijken.. Waarom past jouw kind niet in dat hokje waarin we hem of haar willen duwen.. De ene juf of school doet dit op een harde manier… De andere juf of school doet dit met liefde, kennis en passie, maar helaas is dat ook niet altijd genoeg. Het hokje verandert niet, het passend stukje verdwijnt.. Een kind komt in de knoop, eerst een beetje totdat het echt niet meer gaat…
Ik ken geen thuiszitters die niet beschadigd zijn door het proberen, het doorzetten in het niet passende onderwijs.. De verhalen die ik hoor, lees en helaas ook hier in huis zelf mee maak zijn stuk voor stuk verhalen over prachtige kinderen, kinderen met een hele unieke kijk op het leven, kinderen die anders leren, kinderen die vaak juist wel willen leren maar waarbij de de manier van leren niet lukt, niet werkt of gewoon niet mogelijk is door overprikkeling.
Laten we deze groep kinderen niet vergeten, dit zijn de kinderen die ons op jonge leeftijd al aan het denken zetten. Dit zijn de kinderen die zomaar eens het verschil kunnen gaan maken. Dit zijn kinderen die het weleens ver kunnen gaan schoppen. Laten wij ons openstellen voor deze kinderen, laat deze kinderen ons de weg leiden.. en laten we deze kinderen de mogelijkheden bieden die ze nodig hebben!
