Een podcast van school, een echte puberblik wordt me hier geschonken, toch zetten we podcast op. En even later pakt ze haar telefoon om in de klassenapp te vragen wie nog meer geluisterd heeft, en dat ze dat zeker moeten doen.
Terwijl ik het zelf denkt, spreekt zij de gedachte hard op uit; ” mam, ik ben zo blij dat ik op deze school zit. Eigenlijk hoort elke school zo te zijn.”
De herinneringen aan een school waar het niet goed ging raak je nooit kwijt. Nog altijd schiet de stress er meteen in als school belt.
Gaat school vanzelf nee. En vanzelfsprekend zal het nooit worden. Met regelmaat is een extra dagje thuis nodig om het vol te houden. Maar dat kan en mag en je grens hierin aangeven wordt als goede zelfkennis gezien, als een sterke kant en niet als weggezet als een overbezorgde moeder die te soft is.
Terwijl de maatschappij en het kabinet zich druk maken over leerachterstand door corona wordt er vergeten dat er te veel kinderen en jongeren uitvallen omdat die druk in het onderwijs veel te hoog wordt gehouden. Wanneer neemt men in alle overwegingen en regels mee dat een kind pas echt tot hun potentieel komt, echt kan leren, groeien en ontwikkelen als het zich veilig voelt. Soms zijn cijfers en aanwezigheid niet het belangrijkste. Kunnen we kijken naar kwaliteit in plaats van kwantiteit.
Ik gun elk kind een fijne veilige plek waar je volledig jezelf mag zijn. Waar gekeken wordt naar je kwaliteiten elke stap, hoe klein dan ook, gewaardeerd en bejubeld wordt. Een school waar elk kind een praktijkvak heeft waarbij sociaal emotionele ontwikkeling en vaardigheden centraal staat. Een leerkracht die je een held noemt gewoon omdat jij jij bent!
