Waar de een slaapt waar die zit, heeft een ander moeite met in slaap komen. Helaas valt mijn zoon in die laatste categorie. En dat is niet iets van de laatste tijd, maar dit is al sinds zijn geboorte. Elk consultatie bureau bezoek kwam ik er wel op terug, en na 5 maanden slapeloosheid en een onrustig mannetje zowel overdag als s’nachts zat ik bij de huisarts.. met 15 maanden sliep hij voor het eerst door. Tegenwoordig gaat het slapen met veel ups en downs.. soms lijkt het weer even goed te gaan, helaas niet voor langere periode. Waar vooral ik altijd gefrustreerd raakte.. want waarom slaapt mijn baby niet? dit is toch niet goed?… Is het nu mijn zoon die gefrustreerd raakt, in de ochtend zit hij na te rekenen of hij aan de minimale hoeveelheid slaap is gekomen. Het niet in slaap komen is langzaam een obsessie aan het worden. Helaas werkt dit uiteraard niet in zijn voordeel. Regelmatig denk ik oh gelukkig hij slaapt eindelijk.. waarna ik zachtjes hoor, mama het lukt niet.. met ogen dicht ligt hij in zijn bed te wachten op slaap, om vervolgens weer een periode naar het plafon te staren..Gisteravond was het kwart voor 12 voor hij sliep, om half 7 moet ik hem helaas weer wakker maken voor school. De frustratie is groot, en het probleem lijkt naar mate hij ouder wordt alleen maar groter te worden.
En uiteraard kan je de klok erop gelijk zetten, als het dan een avond soepel gaat, en hij lekker op tijd in slaap kan komen….. Uiteraard heeft dan mijn dochter een nachtmerrie of wordt ze gewoon midden in de nacht wakker met het idee dat het toch echt al ochtend is..
Positief gaan we er vanavond weer tegenaan, we zoeken naar een goed manier om alles wat makkelijker te maken, en mij zoon denkt heel hard mee… Toch ook weer een lesje zelfredzaamheid, met hopelijk een oplossing die hij zelf bedacht heeft, waardoor het meteen een lesje zelfvertrouwen wordt…
