De vakantie voorbij, terug het ritme in. En dan is daar onverwacht toch weer die angst.
Ik voel me anders…. Want verkouden..
Ik vind het spannend… Wat zal er verandert zijn na 2 weken vakantie
Ik kan echt niet…Ze blokkeert maar weet niet waarom
Wat als…… Nou ja vul maar in wat daar allemaal langs komt
De opgebouwde routine is weer even helemaal vergeten, pas als we het ritme aanhouden, de theebeker klaarmaken, de tas inpakken, komt er langzaam wat rust..
Is de taxi wel op tijd… Is het wel dezelfde… maar de straat is opengebroken, komt ze er wel….
Naar school gaan is niet zo vanzelfsprekend hier in huis, hoewel we dat graag wel zouden willen, zijn we maar al te goed bekend met school weigeren, overprikkeling, vastlopen tot aan schooltrauma… En bij elke verandering weer blijkt hoe kwetsbaar die grens tussen naar school gaan en niet naar school kunnen. Het is geen niet willen, het is echt niet kunnen. Ik wilde gewoon niet kunnen tikken, maar gewoon is het niet, al zou je dat soms hier in huis niet zeggen.
Dat moment van eindelijk ik mag weer naar school, want ze vind het echt fijn op school, naar het lukt me niet kan gebeuren in enkele seconden. Iet wat je erg alert maakt zo om half 7 in de ochtend. Afwegen
Kunnen we de angst remmen?
Kunnen we het omslagpunt voor zijn?
Wat kan ik nu doen, om het makkelijk te maken?
De gedachten, het begeleiden, vind plaats op het moment dat ik net mijn ogen open heb. Mijn kopje thee, koud inmiddels.. Maar vandaag lukt het.. De tas gepakt, de knuffel erin gepropt….
Oh wacht gymspullen..
Paniek in de ogen.. Nee vandaag niet schat, je arm gips.. ohja..
Maar kan ik wel schrijven op school…
Ik kan niet gymmen, maar dan gaan ze toch niets basketballen, want dat zouden we na de kerstvakantie weer gaan doen..
Rustig praten, angsten wegnemen.. Morgen gaan we horen of het gips eraf mag, maar deze week ga je niet gymmen.. ok weer wat rust.. de tas nog een keer nagelopen.. de rust enigszins terug…
Gespannen zal ik zijn elke keer dat mijn telefoon gaat… Zal het school zijn? Maar vandaag geen school die belt. En vanavond tijdens het eten ( eerder mag ik vooral niets vragen) bleek het een leuke dag te zijn geweest.
Dit schooljaar gaan we gewoon fulltime afmaken… Groep 8 sluiten we goed af, ik heb er het vertrouwen in, samen zoeken we de balans weer als het nodig is…
En morgen… morgen speelt hetzelfde verhaal alleen dan bij haar broer.. geen school maar zorgboerderij, met als geheugensteuntje de stress die we vanmorgen al hadden voor de doktersafspraak, want ook die zijn zo enorm spannend… Opnieuw zoeken we de balans, en duimen we hard dat we die weer vinden, en we morgenavond kunnen zeggen, dit was een fijne dag…
