‘Zij autisme, nee joh daar is ze veel te sociaal voor’… Maar langzaam liet ze haar masker zetten, een stukje bewust omdat ze nu ook de ruinte op school heeft om te zij wie ze is. Maar ook een stuk onbewust omdat dat masker voor houden niet meer lukt.
Maar vandaag was er even geen masker, daar stond voor me een meisje wat ineens onder woorden bracht wat elke keer niemand zag….
‘Maar mama, ik weet gewoon niet hoe ik iets tegen ze kan zeggen, of wat ik moet zeggen’… op de vraag wat zeg je normaal kwam zachtjes als antwoord, dat een ander altijd het gesprek opende… De tranen die achter mijn ogen prikte probeerde ik weg te duwen.. zo kwetsbaar, zo duidelijk, maar keihard kwam het binnen.. Waar iedereen inclusief ik dacht dat 1e contact maken dat kan je wel, daarna loop je vast… bleek een stukje van je masker.. je vrolijke verschijning, de kracht van je fantasie vriendjes en je dansen door het leven zorgde dat andere je aanspraken zodat je een stapje verder kwam. Nu je groter wordt zijn diezelfde eigenschappen er nog, maar zij fantasievriendjes niet schattig meer, maar raar. Is jouw wereldje waarin je danst en speelt niet interessant meer maar vooral erg apart. En ohh wat ben ik blij dat je op school gewoon 1 van de leerlingen bent en niet dat aparte meisje..
Vandaag kwam het hard binnen, op een moment dat ik je los moest laten.. Een weekend musical kamp, met een top begeleiding dus ik durf je los te laten, maar ohh wat vond ik het lastig vandaag.. Ik weet dat je zelf vaak ook afzondering opzoekt, maar een deel van jouw wil er ook gewoon bijhoren.. Lukt dit nog.. Op dagen als dit is de zin ‘ maar het is maar autisme, en zo vele hebben autisme’ een flinke klap in mijn gezicht.. Ja voor sommige is het misschien maar autisme… en waar ik normaal wel redelijk kan relativeren als er weer eens over beide kinderen wordt gezegd dat ze beide wel erg complex zijn, denk ik nu ja… ze zitten niet aan de lichte kant van het spectrum alleen kunnen ze het af en tow wel heel goed verbergen….
Vandaag liet ik haar een stap maken door haar los te laten ( in de handen van een geweldige musicaljuf), maar oh wat had ik graag gezien dat je net als alle andere meiden stuiterde van opwinding, in plaats van alle spanning die ik nu zag en je stem verlamde… Maar ik ga er vanuit dat je me zondag verteld dat je een fijn weekend hebt gehad en je weer een stapje in je ontwikkeling hebt gemaakt..
