In al die jaren heb ik geleerd dat ik vooral naar mijn gevoel moet luisteren. Jaren moeten strijden dat scholen maar ook hulpverlening die kwetsbaarheid serieus maakte. Door die strijd kan ik mijn kinderen goed begeleiden, maar de kwetsbaarheid blijft. Het uit zich totaal niet als kwetsbaarheid natuurlijk. Zo uit het zich bij de oudste vaak in boze en gefrustreerde emotie.. een boze puber ziet er natuurlijk helemaal niet kwetsbaar uit, eerder onverschillig.. Hij kan het allemaal wel, heeft nergens last van.. Het klopt het een een slimme die een hele hoop kan… mist de situatie voor hem veilig voelt… En net daar ontstaat vaak het probleem. Want waar voelt hij zich veilig…. alleen in hele bekende situaties… Alles wat nieuw is, onbekend maar ook dingen die maar af en toe zijn erg lastig.. en met erg lastig druk ik mezelf mild uit, want eigenlijk ontstaat er heel snel en heel makkelijk een blokkade.. en zo snel als die ontstaat, zo lamg duurt het voor dat je de blokkade ook maar een klein beetje aan de kant krijgt.. Zodra je druk opvoert kan je het helemaal vergeten van 14 jarige verandert hij on een peuter van 2 inclusief manier van praten, kijken en ervaren..
Zo enorm.kwetsbaar dat elke veranderin onzekerheid met zich meebrengt, maar verandering is niet te voorkomen. Want hoe ga je om met een zusje die verandert omdat ze ouder wordt? Hoe ga je om met de wereld om je heen die razendsnel gaat? Hoeveel is nodig om je kind zorgen vrij te laten ontwikkelen zonder dat je helemaal wereldvreemd wordt. We blijven afwegen waar we op inzetten, waar de grens ligt van overvraging en ondervraging..
En soms moet je je verwachingen als ouder even flink bijstellen, even slikken en doorgaan. Maar soms wordt je ook verrast door een stukje groei waar je dan samen met je kind intens van kan genieten.
